Page 19 - DO47

De familie Van der Klugt in 1949: vlnr Jaap (1932-1988), Piet (1933), vader Piet (1902-1977),
Truus (1935), Cris (1943), Jan (1929-2007), moeder Maartje (1902-1961) en Wim (1937).

te gaan. Parochianen kwamen ook bijeen zonder de aanwezigheid van priester of
catechist. In deze bijeenkomsten stond de H. Schrift centraal. Arme mensen gingen
zich spontaan organiseren en voor elkaar opkomen. Werd iemand ernstig ziek, dan
zorgde een groep dat die persoon naar de dokter of het ziekenhuis werd gebracht.
Had een jongen geen schone kleren voor school, dan leende een buurjongen zijn
shirt. Er leefde een sterk gevoel van wij zijn één familie, de familie van Jezus Christus.
Het ‘onze Vader’ kreeg een speciale klank.
Father James was er met sacramenten, medicijnen, ’n praatje en advies, in Urdu of
vloeiend Punjabi. Elke morgen ging hij het dorp rond om te zorgen dat alle kinderen,
jongens en meisjes, naar school gingen. Thans zorgen de ouders daar zelf wel voor.
Zijn zorgzaamheid heeft de toekomst van deze dorpsmensen sterk beïnvloed, want
velen hebben ook elders werk gevonden of hebben verder gestudeerd. Bovendien
kende hij iedereen bij naam, geen kleine opgave, maar wel iets dat Pakistani’s
belangrijk vinden en zeer waarderen.
In Josephabad werd er op geregelde tijden gebeden, want Father James was een
echte pastor en ging graag voor in gebed. Ook daarom bouwde hij in dit deurloze
dorp een heuse, moderne kerk, waarvan de opvallende toren wijd en zijd zichtbaar
is. Father James had een warm hart voor zijn mensen voor zijn collegae was hij een
vriendelijk gastheer, een mens die geen rancunes kende.

19

11-04-13 16:17
DO2013nr47P1723Klugt.indd 19
DO2013nr47P1723Klugt.indd 19 11-04-13 16:17