Page 15 - DO47

het verlaten van ons huis in de Knip moest ik
door een poort tussen tante Bet Borst en het
blokje huizen waar wij woonden. De wind in
de poort was echter zo sterk (of mijn kracht als
9-jarige zo gering) dat ik niet door de poort
kwam, de wind blies mij elke keer weer terug.
Terugkomend in ons huis heb ik mijn vader
gewekt om mij door die poort te helpen. Stel je
het volgende tafereel voor. Vader in een lange,
witte onderbroek met daarover een leren jas
en lopend op klompen trekt zijn zoon door de Leidsch Dagblad 23 februari 1953.
poort. Eenmaal in de Knip kon ik het alleen af.
Ik weet nog goed dat ik op de hoogte van Van Kesteren mijn jas open deed en
daarbij zoveel wind ving dat ik bijna opsteeg. In de kerk ging het vreselijk tekeer,
alles klepperde en de kaarsen gingen uit vanwege de wind. Koster Kees Kraakman
(de vader van Jan) had alleen de zijdeur open gemaakt dan kwam er niet zoveel
wind de kerk binnen. Een ochtend om nooit te vergeten. Daarna zat ons gezin de
hele dag aan de radio (draadomroep) om te luisteren naar de schaarse berichten.
Dat het ernstig was hadden we echter al snel begrepen. •

Voetnoten
1. Emiel van der Hoeven, Watersnood 1953. Dwars Op 16 pag. 6-12, 2003.
2. Leidsch Dagblad 3 februari 1953 en andere kranten.
3. Leidse Courant 28 februari 1953.

Schoonmakers in Zeeland. Riet v.d. Lans, Bas NN en Toos Nijssen. (Coll. HKV1339/CNoordermeer)
15

11-04-13 16:09
DO2013nr47P1215Februaristorm1953.indd 15
DO2013nr47P1215Februaristorm1953.indd 15 11-04-13 16:09